زن زمستون

من زنم همزاد بارون هم نژاد کوهو تیشه

طعم شیرینه یه آغوش معنیه درختو ریشه


عطر من اگه بپیچه ذهن شعرام تازه میشه


اگه دستامو بکارن سبز میشم تا همیشه


من زنم که روح عشقو بسپره به سینه ی من


من زنم مرهم درد دل عاشقای شب گرد

تنم از جنس بهاره تو شبای کهنه و سرد


تک درخت ایستاده تو هجوم وحشیه درد


اما تو عمق نگاهم یه قبیله بی کسی هست


روی هر گوشه ی قلبم زخم بی هم نفسی هست


من زنم زن زمستون زن شعرای پریشون


رو تنم زخم یه غربت تو چشام هوای بارون


من زنم همزاد بارون هم نژاد کوهو تیشه


طعم شیرین یه آغوش معنیه درختو ریشه


عطر من اگه بپیچه ذهن شعرام تازه میشه

اگه دستامو بکارن سبز میشم تا همیشه