حرف دل

اینجا آرامگاه بغض های کهنه است کمی سکوت!که گر بیدار شونددرد دارند لعنتی ها.

شنیدی که میگن:اونی که گریه می کنه یه درد داره اما اونی که میخنده هزار تا...

ولی من میگم:اونی که میخنده هزارتادرد داره ولی اونی که گریه میکنه به هزار تا از دردهاش خندیده اما جلوی یکیشون بدجوری کم آورده...

اگه نیمه گمشدتو پیدا نکردی زیاد مهم نیست ....

درد واقعی از اونجایی شروع میشه که نیمه پیدا شدتو گم کنی!

این روزها زیادی ساکت شده ام؛حرفهایم نمی دانم به جای گلو چرا از چشمهایم بیروم می آیند!

درد یعنی سرت به همون سنگی بخوره که به سینه میزنی.

کاش فقط یک نفر بود که وقتی بغض میکردم ،بغلم میکردو میگفت گریه کنی میکشمتا....

این نیز بگذرد....اما بعضی چیزها هست که هر چقدر هم بگذرد نمی گذرد و داغشان تا ابد بر دل آدم می ماند!

این روزها احساس میکنم چقدرشبیه سکوتم،باکوچکترین حرفی میشکنم.

بدتر از رفتن،گندیست که انسانها به باور یکدیگر می زنند.

دودی که از دهانم بیرون میاد ،دود سیگارنیست!دلم سوخته...

گاهی مجبوری برای راحت کردن خیال دیگران ،خود را خوشحال نشان بدهی ولی چه حیف که درونت غوغاست...

این روزها میگذرند ولی من از این روزها نمی گذرم...